BEMOEI JE ER NIET MEE! – Hoe je slim gebruikt maakt van school.
Eén van mijn zonen (groep8) krijgt in 9 vd 10 gevallen de feedback om zich ergens niet mee te bemoeien. Daar ben ik maar wat blij mee. Ik herken het. Doordat juf het daar aankaart, kan ik ontspannen moeder zijn. Doordat hij ervaring op doet, kan ik hem helpen er van te leren.
Vorige week had hij het weer gedaan. Twee jongens kregen ruzie. Beide zijn flink gepest op de vorige school. Die van mij kan daar uit eigen ervaring over meepraten, maar heeft het gedrag gelukkig achter zich gelaten.
De ene was aardig geweest en had de andere iets gegeven. Vervolgens kwam hij er op terug: hij wilde het tóch terug hebben. Gevolg: ruzie. Iets met eerlijkheid en rechtvaardigheid. Mijn zoon bemoeide zich er mee. Het stopte, maar buiten in het fietsenhok ontstond er weer ruzie. Alleen nu was het nét andersom.
Hij vertelde het thuis aan de etenstafel. Als ouders wisten we al lang dat hij zich er beter niet mee had kunnen bemoeien. Dat zeiden we niet.
Ik complimenteerde hem, dat hij zo’n mooi hart heeft en op was gekomen voor die jongens. Hij wilde helpen, heeft een hekel aan pesten en ruzie. We uitten onze verwarring en frustratie dat het daarna was omgedraaid. En merkten tussendoor op: dat zie je wel vaker, dat degene die gepest wordt ook zelf weer gaat pesten. En dat was het.
Echter de volgende dag op school ontdekte hij dat juf via verschillende kanalen over het incident had gehoord. Standaardoplossing op school = er over praten. Juf, die 2 jongens en mijn zoon. Hij kwam boos thuis. Hij houdt niet van al dat gepraat over lastige dingen.
Ik gaf hem groot gelijk: wát stom! Balen zeg. Informeerde na een tijdje nieuwsgierig wat juf had gezegd. Wat had hij ánders moeten doen? Hij moest zich er niet mee bemoeien. Zucht. Wéér dezelfde feedback. Op een gegeven moment kun je dat gewoon niet meer horen. Mijn klanten klagen daar ook regelmatig over! [En juf is het vast óók zat om dat steeds weer te herhalen 😉]
Ik ging denkbeeldig naast hem staan en zei: ik deed dat vroeger ook. Je er mee bemoeien. De héle tijd! Weet je hoe dat nu heet? Nu heet dat coachen. Hij keek me aan – wij begrepen elkaar.
En, vervolgde ik, als je je graag ergens mee bemoeit dan is het vooral van belang om te ontdekken wánneer je dat beter niet kunt doen. Alleen dat heb je nog te leren; wanneer wel? wanneer niet?
In het begin weet je dat vooral achteraf. Als je dan het gevoel krijgt – heb ik het wéér gedaan! Kom ik helpen en nu krijg ik de schuld?! Dán had je het beter niet kunnen doen. Je zag hem denken: dát voel ik nu.
Ik voegde er aan toe: het moet frustrerend zijn dat je ze helpt te stoppen en dan gaan ze zelf gewoon door! Weet je wat? Déze jongens kun je, denk ik, het beter zelf op laten lossen. Of misschien willen ze het wel niet eens. Hoe dan ook. Als het over deze twee gaat, zou ik me er niet meer mee bemoeien.
En nu wacht ik op het volgende incident, zodat hij álle kanten van het bemoeien kan ontdekken.