KISS AND CRY – staat er op de VIP-badge van de trainer/coach. Een prachtig principe dat ze tijdens het kunstrijden hebben ontdekt. Wat heeft onze Lindsay van Zundert het vandaag goed gedaan! #18e
Kunstrijders kunnen vol voor de prestatie gaan. Je hele lijf, gezicht, iedere beweging, draai en figuur moet zo perfect mogelijk. En wordt zelfs minitieus op beeld nagekeken (!) En dan .. is het wachten op de cijfers, het oordeel van de jury.
Tijdens de performance kunnen ze stoïcijns lijken, kijken, maar wachtend op die plek zijn ze ineens weer mens. Met emoties. Moe. Gespannen mbt de uitslag. Deze paar minuten worden gezien als een heel speciaal en uniek moment. Vandaar: kiss & cry (area).
Net als het moment dat je voor het eerst je pasgeboren baby vast hebt, heb ik me ooit laten vertellen door een verloskundige. De uitdrukking op het gezicht van de moeder is dan heel uniek. Kwetsbaar, open, stralend. Lastig te beschrijven.
Hoe mooi zou het zijn wanneer we vaker dit soort momenten inlassen, de ruimte geven. Wanneer we ergens vol voor gaan, op inzetten, op hopen, ons best voor doen? En dan bewust ruimte voor de liefde, tranen, vreugde en verdriet, er voor elkaar zijn met wat er dan ook nodig is. Een kus, een omhelzing, een zakdoek of samen uit je dak gaan. En heel vaak gaat het ook samen. Tranen van vreugde. Of ondanks verdriet ook dankbaarheid en voldoening.
Uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mens. Die prachtige prestaties kunnen leveren. Is leven iets dat we samen beleven.