“Hád dan ook naar mij geluisterd!” vertelde een klant me over de reactie van zijn vader. Een ander klant zei dat haar vader het er altijd áchteraf inwreef wat je fout had gedaan en anders hád moeten doen.
Achteraf is het altijd makkelijk om te zien wat je anders had moeten doen. Zo leren we volgens mij het beste: achteraf reflecteren en dan vooruit leren. Dat is voortschrijdend inzicht; een vaardigheid, die je helpt een leven lang te blijven leren en onderweg te blijven groeien in wijsheid.
Om een ander (of jezelf) daar achteraf steeds op af te rekenen, maakt helaas niet dat je minder fouten maakt, maar dat je bang bent om fouten te maken. Waardoor je zwaar op de preventie inzet.
Een ouder, die doet alsof hij/zij alle waarheid in pacht heeft, communiceert onbewust dat ouders (en leiders) perfect zijn. Dit is vaak een opmaat naar veel ontluistering en teleurstelling als het gaat over autoriteitsfiguren. En ook teleurstelling in jezelf, want onbewust denk je dat je als volwassene perfect moet zijn.
Vandaag zaten we aan de kersttafel terug te blikken op ons jaar. We hebben traditiegetrouw een aantal vragen, die we om de beurt beantwoorden:
✫ Wat was het leukste?
✫ Wat was het moeilijkste?
✫ Wat heb je als doorbraak ervaren?
✫ Wat heb je geleerd?
✫ Wat wil je komend jaar doen? anders doen?
✫ Wat zou je willen betekenen en voor wie/wat?
We zijn nieuwsgierig naar ieders antwoorden. Ook al wonen we bij elkaar in huis tóch zijn de antwoorden regelmatig verrassend. Want hóe kijkt die ander er nu op terug? en vooruit?
We vieren de goede dingen nogmaals. We leven mee met de vervelende. En we helpen elkaar ook met de antwoorden. Weet je nog dit? Ik was zó trots toen jij X. Volgens mij heeft Y je geraakt of veel voor je betekent.
Met verbazing luister ik hoe mijn zoon van 11 vertelt dat hij beter weet hóe op een goede manier tegen iemand in te gaan. Dat de keuze voor welke middelbare school toch wel een worsteling was. Dat hij beter is geworden in niet-reageren op alle provocaties van zijn grote broer. Hoe mijn oudste zoon online Engels bijleert en steeds makkelijker spreekt. Hoe hij veel leert over online en schriftelijke communicatie door een bedrijf te runnen, klanten te bedienen. We horen meer over wat voor programma’s ze online kijken en van leren: Andere Tijden, Peter Gillis, Roddelpraat, Klokhuis.
En zij horen wat wij als ouders hebben geleerd en dat herkennen ze. Waar we tegenaan lopen en hopen volgend jaar te leren, anders te doen. Ik denk dat we zo per ongeluk de kinderen leren dat volwassenen ook blijven leren.
En dat wij ook van hén leren. Bij de laatste vraag (wat wil je voor wie betekenen?) zei mijn oudste resoluut: ‘Maar mama, jouw leven bestaat ál uit het ondersteunen van mensen!’ Kortom: daar hoefde ik niet nog meer bij te verzinnen! Hij heeft ook helemaal gelijk.
Handig die liefdevolle spiegels. En zo blijven we disfunctionele (familie)patronen doorbreken. Wat is jou gelukt om te doorbreken?