HOE WIN JE EEN HANENGEVECHT – “In mijn MT zitten alleen maar haantjes. Ik kom er niet tussen, dus hou mijn mond. Mijn baas wil dat ik een coach zoek.”
Vroeger op het schoolplein had hij ook verloren. Flink gepest en zijn mond gesnoerd, zat hij nu vele jaren later tegenover mij. Hij had de kans aangegrepen manager te worden. Of ik hem daarin kon ondersteunen.
Al snel bleek dat hij van nature Dienend Leiderschap in zich heeft. Die stijl wordt maar moeilijk (h)erkend in ons land, aan de vergadertafel. En geef ze eens ongelijk: hij wist het zélf niet eens! Hij was vooral bekend met Dienen. Minder met Leiderschap.
Daardoor hebben ze een u-vraagt-wij-draaien-houding. Mensen met dominantie zijn blij dat jij zo hard wil werken, dat ze je voor hún karretje kunnen spannen. Het dwingt echter geen respect af en dat is wel hoe de pikorde werkt. #spierballentaal
Hij belt me net op om een overwinning te vieren. Na het oefenen met een trainingsacteur hoopte hij nooit meer in zo’n conflictsituatie te komen. Maar helaas. De man, die binnen de organisatie gekscherend ‘de President’ wordt genoemd, was achter zijn rug om naar 1 van zijn teamleden gegaan om die voor hém aan het werk te zetten.
In plaats van leren zo’n hanengevecht te winnen of nóg dominanter te zijn, hebben we een andere route genomen. Hij heeft gaandeweg ontdekt wie hij is, wat hij kan en wil. #opkoers En het grootste verschil: dat vóelt hij. #krachtig En iedere keer wanneer hij ontdekt dat grenzen werken: smaakt het naar meer!
Hij heeft regie, zijn afdeling op orde, iedereen weet wat ie doen moet en de rest vd organisatie weet hóe ze werken en waarom. Hij was dan ook oprecht verward waarom deze man niet naar hém was toegekomen.
In het 1e telefoongesprek weigerde ‘de President’ dat met hem te bespreken. Geen zin! En verder druk zetten en dreigen. Hij vónd dat toch apart gedrag! Dus meldde het daarna bij zijn leidinggevende en HR.
In het 2e telefoongesprek kreeg hij eerst excuses. Wat de rest vd organisatie bijna niet kan geloven (!) En daarna …
➨ Tig smoezen en excuses; het was zo niet bedoeld, zo moest hij dat niet zien.
➨ Een persoonlijke aanval; je bent onbenaderbaar, met jou valt niet te praten, je bent niet sociaal, té zakelijk en helpt slecht.
Omdat hij inmiddels héél goed weet wie hij is, viel hij door deze verbale kanonnade van de ene verbazing in de andere. En zei dat ook: “Joh, dat herken ik niet, kén je mij überhaupt wel?”
En hield koers: vroeg belangstellend naar voorbeelden (die er niet waren), herhaalde rustig hóe ze werken en waarom. Hoorde de verbazing vd ander. Hij bleef vriendelijk en hield de verbinding. Er vielen stiltes … en langzamerhand ontdekte de ander dat hij met zíjn manier weinig bereikte.
Dat is de kracht van Dienende Leiders:
➨ Geen dominantie, dus geen hanengevecht
➨ Relationeel, dus we komen er wel uit
➨ Van nature de voorkeur voor win-win
En wanneer ze weten wie ze zijn, hóe grenzen werken, dan laten ze de verlies-win koers definitief achter zich.